AMMAN – Koning Willem-Alexander krijgt deze maand met de Jordaanse koning Abdullah een overlevingskunstenaar en een meestertalent in het balanceren op officieel bezoek. Dat Abdullah al negentien jaar regeert mag gerust een bijzondere prestatie worden genoemd in een regio waar geweld zo nadrukkelijk een rol speelt.
In de buurlanden Syrië en Irak woedden al jaren bloedige gewapende conflicten, en al menigmaal zijn bedreigingen geuit aan het adres van de Jordaanse koning die tussen alle strijdende partijen moet laveren om zijn leven, zijn land en zijn troon te behouden. Daarnaast heeft hij ook niet altijd de meest hartelijke relaties met de andere buurlanden Israël, Saudi-Arabië, Egypte en Palestina.
De prestatie van koning Abdullah krijgt extra reliëf in de wetenschap dat hij aanvankelijk niet was voorbereid op een leven op de troon. Pas vlak voor zijn overlijden in februari 1999 wees Abdullah’s vader koning Hoessein hem aan tot opvolger. Daarmee ging hij voorbij aan kroonprins Hassan, die de koning 34 jaar had bijgestaan. Abdullah was zelf ook verrast, zo onthulde hij zeven jaar geleden in zijn boek ‘Onze laatste kans’.
Beroepsmilitair
Abdullah, in hart en ziel een beroepsmilitair, was gewend dat een bevel meteen werd uitgevoerd. In het landsbestuur, zo merkte hij als kersverse koning, betekende ‘Ja, Majesteit’ niet meteen dat er ook iets gebeurde. Van zijn vader nam de in 1962 geboren Abdullah diens overlevingsstrategie over: ‘houd je vrienden dicht bij je en je vijanden nog dichter bij je.’
De Jordaanse koning bleef dan ook, zo goed en zo kwaad als dat kon, met iedereen in gesprek. Na het begin van de bloedige oorlog in Syrië kreeg hij er wel met 1,4 miljoen vluchtelingen een kopzorg bij. Ook de komst van IS in de buurlanden verhoogde de druk en het risico voor Jordanië, dat het zonder natuurlijke hulpbronnen moet stellen en afhankelijk is van buitenlandse hulp en investeringen.
Abdullah heeft in eigen land de rust weten te bewaren, ook tijdens de zogenoemde Arabische lente. De koning reist onvermoeibaar de wereld rond om investeerders te lokken, en om te pleiten voor een vredesregeling in het Midden-Oosten. Alleen dan kan zijn land echt tot bloei komen.
