Honden & katten aan het hof

redactievorsten

04/10/2019 8:00 am

De Britse koningin Victoria beschouwde een bezoek aan de kennels als een van de hoogtepunten van een rondleiding over het landgoed van Windsor Castle. Ook de Franse keizer Napoleon III en keizerin Eugenie, die haar in 1855 bezoeken, moeten eraan geloven en ze neemt hen mee om haar geliefde honden te bewonderen. Plus de geschilderde portretten van de viervoeters die in de kennels aan de muur hangen, want Victoria laat ze allemaal portretteren.

De koningin is een groot dierenliefhebber en heeft ongetwijfeld een belangrijke rol gespeeld in het ontwikkelen van de soms sentimentele dierenliefde die het buitenland ziet als iets typisch Brits. Ze vindt – ook op dit gebied – een verwante ziel in echtgenoot prins Albert: in de eerste jaren van hun huwelijk hebben ze al 33 honden. Teveel om in de paleizen te houden, vandaar die kennels. Na het overlijden van Albert zal Victoria’s ‘collectie‘ honden uitgroeien tot 88 stuks.

Het huidige koninklijk gezin lijkt een voorkeur te hebben voor labradors, maar ook borderterriërs mogen zich verheugen in koninklijke belangstelling.

De liefde voor huisdieren, dus dieren die geen enkele andere functie hebben dan gezelschap houden, is al eeuwen voor Victoria ontstaan. Tijdens de renaissance zijn ‘nutteloze’ dieren een statussymbool, maar vooral ook zijn ze betrouwbaar gezelschap voor vorsten en hun familie, die andere mensen nooit helemaal kunnen vertrouwen. Huisdieren zijn trouwe onderdanen waarbij je geen verraad hoeft te vrezen, hun uitingen van affectie zijn oprecht. Koninklijke moeders zien hun kinderen weinig: hun plicht is het om de kinderen te baren, niet om ze op te voeden, dat wordt overgelaten aan de nanny of gouvernante. Zowel de kinderen als de moeders vinden gezelschap en troost bij hun huisdieren. Die vaak meer privileges genieten dan favoriete hovelingen en altijd toegang hebben tot hun koninklijke baasjes. Hun verblijf aan het hof gaat vaak gepaard met extreme verwennerij: ze slapen op speciale bedden, eten exquise gerechten uit kostbare etensbakjes en hebben zelfs personeel.

Afdrukken van kattenpootjes

Opvallend is dat vooral honden zich traditioneel mogen verheugen in koninklijke aandacht. Dat kan te maken hebben met het feit dat katten tot in de zeventiende eeuw vaak geassocieerd worden met de pest en met hekserij. Bovendien passen honden, als bekend symbool van trouw en gehoorzaamheid, natuurlijk prima in het beeld dat vorsten willen uitdragen. Maar er zijn wel degelijk koninklijke kattenfans. Catherina de Grote bijvoorbeeld. Op verschillende van haar brieven zijn afdrukken van kattenpootjes zichtbaar. Koning Lodewijk XV neemt zijn kat Collègue mee naar vergaderingen met zijn ministers. En de Zweedse koning Carl XII laat een kat die op zijn papieren ligt te slapen gewoon liggen en schrijft om hem heen. Vandaar dat verschillende officiële documenten een opvallende witte vlek bevatten.

De liefde voor huisdieren kan nog extremere vormen aannemen. In 1833 noteert de latere koningin Victoria in haar dagboek dat ze haar ‘lieve kleine Dash’ gekleed heeft in een blauwe broek en een paars jasje – iets wat in haar tijd niet ongebruikelijk is. De vraag naar hondenkleding is zelfs zo groot, dat er gespecialiseerde kleermakers zijn die alle denkbare kleding verkopen, van regenjas tot strandkleding. De dochter van Victoria’s oudste zoon Edward, die ook Victoria heet, laat in 1898 een lange sjaal breien van de uitgekamde haren van haar poedel. En keizerin Sisi bekent tijdens haar reizen door Europa haar honden meer te missen dan haar kinderen (die ze toch al niet zo vaak ziet).

Prins Henrik introduceerde teckels aan het Deense hof.

Hondenbruiloft

Maar het kan nog gekker. In de jaren twintig van de vorige eeuw organiseert de maharadja van Junagadh een bruiloft voor zijn favoriete hond Roshana. De vorst haalt hoogstpersoonlijk bruidegom Bobby van de trein, gezeten op een olifant en begeleid door 250 honden die gekleed zijn in brokaat en behangen met juwelen. Tijdens de huwelijksceremonie, waar Roshana in een zilveren draagstoel naartoe wordt gebracht, zijn vele Indiase prinsen en andere leden van de elite aanwezig.

De Oranjes hebben in vroeger eeuwen vooral een liefde voor mopshonden, aartsvader Willem de Zwijger heeft ze al. Stadhouder Willem III neemt ze in 1688 mee naar Engeland als hij daar koning wordt en al snel is de mopshond het meest modieuze huisdier van de aristocratie. Die tijd is echter voorbij, de huidige Oranjes houden het vooral bij terriërs en retrievers. De mopshond krijgt, nadat de Britse koninklijke familie begin twintigste eeuw de voorkeur geeft aan andere rassen, weer even een koninklijke status als de Hertog en Hertogin van Windsor zich vanaf de jaren vijftig omringen door mopshonden.

Liefde voor corgi’s

Maar de honden die het predicaat ‘koninklijk’ het meest verdienen, zijn ongetwijfeld de corgi’s van de Britse vorstin, inmiddels allemaal overleden. Koningin Elizabeth is als jong meisje altijd omringd door honden, van alle denkbare rassen. Maar als in 1933 de eerste corgi zijn intrede doet, is een nieuwe liefde geboren, helemaal als Elizabeth voor haar achttiende verjaardag een eigen corgi krijgt, Susan. Sindsdien heeft de vorstin meer dan dertig corgi’s gehad. Ze heeft nu nog twee zogenoemde dorgi’s, een kruising tussen een corgi en een teckel. Die ze allemaal na hun overlijden zal begraven bij een grafsteen met een persoonlijke tekst – zoals alle Britse monarchen sinds Victoria dat hebben gedaan.

 

Tijdens een bezoek aan een dierenasiel bewondert koning Elizabeth een corgi, haar favoriete hond.





Inschrijven nieuwsbrief

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


Meer Overig