De Nederlandse sporters halen medaille na medaille op de Olympische Spelen in Sotsji. Een extra kroon op de Nederlandse sport is de aanwezigheid van het koningspaar. Ja, er is veel gedoe om geweest, de delegatie van Nederland zou te zwaar zijn door zowel het koningspaar als minister-president Mark Rutte af te vaardigen. Ik wil, om in sporttermen te blijven, hierbij toch graag een lans breken voor koning Willem-Alexander en koningin Máxima.Wanneer Nederland vindt dat Rusland een tik op de vingers nodig heeft vanwege de mensenrechtensituatie en het homobeleid, is dat een politieke zaak; alleen de politiek kan die beslissing nemen. Als er al iemand weg had moeten blijven, zou dat dus Mark Rutte zijn en niet het koningspaar. De koning is er ook niet op uitnodiging van president Poetin, maar op uitnodiging van het IOC. 
Hij is jarenlang zelf actief lid geweest en mag zich tegenwoordig erelid noemen. De Spelen zijn ook niet politiek, integendeel: de olympische beweging wil bijdragen aan een vreedzamere en betere wereld door op een vriendschappelijke en solidaire manier via sport jongeren te onderwijzen. Bij de officiële opening van 2014 zat het koningspaar dan ook op de IOC-tribune en niet in het vak met Poetin. Dat de camera’s geen oog voor het koningspaar leken te hebben, vind ik vanzelfsprekend erg jammer. Gelukkig hielden fotografen wel hun lens op hen gericht en kunnen we je straks in Vorsten sportieve foto’s van het paar laten zien.
Tja, en dan komt Poetin spontaan langs bij het Holland Heineken House. Hij was nogal hartelijk: Ireen Wüst kreeg een echte Russische knuffel van de staatsman. Het koningspaar heeft een biertje met hem gedronken. Hadden ze dit moeten weigeren? Nee. Een weigering zou grote politieke gevolgen kunnen hebben. En daar gaan we weer: het is en blijft een politieke beslissing om wel of niet te gaan. En de koning is weliswaar geen protocolfetisjist, het is wel zo netjes om als ‘gastheer’ een gast naar behoren te ontvangen. En in het naar bier vernoemde Holland House drink je dan dus een biertje samen.
‘Is de koning niet te uitgelaten?’, vroeg een dagbladjournalist me deze week. Mijn antwoord is kort en helder: nee! Het uitbundig meehossen met een brons winnend dameshockeyteam, zoals in Atlanta tijdens de Spelen van 1996, zou de koning niet meer zo snel doen. Het NRC Handelsblad noemde dat gedrag ‘prinsonwaardig’, maar in een opiniepeiling gaf ruim 80% van de Nederlanders aan het gedrag van de prins juist te waarderen. Toch zal hij iets vergelijkbaars niet meer doen, vermoed ik. Enthousiast blijft hij wel. En gelukkig maar! Hij houdt van sport, of zoals het olympisch motto officieel luidt: citius, altius, fortius (Latijn voor ‘sneller, hoger, sterker’).
En de sporters houden van hem! Wielrenster Leontien van Moorsel vertelde me een paar jaar geleden dat zij er eens helemaal doorheen zat tijdens een belangrijke race. Toen ze de aanmoedig van Willem-Alexander hoorde, gaf haar dat net dat laatste zetje in de rug en won ze. Ze gaf geëmotioneerd haar bloemen aan die enthousiaste koninklijke sportfan langs de route. Een mooi gebaar, dat voor mij symbool staat voor de hechte band die onze koning met sport heeft.
Er blijft slechts één vraag over. Ontvangt de koning straks de sporters ook nog eens op het paleis? Koningin Beatrix ging tijdens haar 33 jaar niet naar de Spelen, maar ontving de olympiërs wel op het paleis. Ik verwacht dat de koning deze traditie in ere zal houden: met deze koning hebben de sporters the best of all. Goud voor de koning dus!
