Lang geleden in een land hier ver vandaan speelt een prinsesje in de paleistuin met haar gouden bal. Ze vangt de bal mis en de bal valt in een diepe bron. De kikkerkoning schiet haar te hulp en in ruil hoeft hij geen goud, maar wil hij met haar mee om van haar gouden bordje te eten, uit haar gouden beker te drinken en in haar gouden bedje te slapen. De prinses belooft dit maar komt haar belofte niet na. Wanneer de kikkerkoning haar gouden bal teruggeeft, rent ze, zonder kikker, terug naar het paleis. Later wordt er op de paleisdeur geklopt, de prinses vertelt haar vader over het voorval. ‘Wat je beloofd hebt, moet je nakomen, dat geldt zeker voor een prinses’, luidde de tekst op mijn eerste sprookjesplaat. Het prinsesje deelt haar maaltijd met weerzin met de kikker en ook brengt hij het tot in de slaapkamer. Wanneer ze de kikker kust, u kent de sprookjes van Grimm, verandert de kikker in een prins en ze leefden nog lang en gelukkig.
Spontaan dacht ik aan dit sprookje, waar ik de volledige tekst van kan opzeggen, met zelfs de stem van de kikkerkoning, bij het samenstellen van deze editie. Ik dacht, waarschijnlijk zoals ieder kind, door dit soort sprookjes dat prinsessen inderdaad volledig omgeven worden door goud. De bijnaam van goud is zelfs ‘koning der metalen’. Inmiddels weet ik beter, maar goud heeft nog steeds dezelfde magie en aantrekkingskracht als toen ik dat jonge meisje was dat graag naar sprookjes luisterde.
Goud is onverwoestbaar en misschien vind ik dat nog wel mooier dan de kleur. Goud heeft een geschiedenis, tenminste het goud van juwelen die uit liefde zijn gegeven. Goud vertelt een verhaal. Goud trekt de aandacht en goud is duur. Een gouden bedje zoals dat van het prinsesje is een utopie. Te zwaar, te duur, te decadent. Maar een koninkrijk zonder goud is ondenkbaar. Goud duidt de status en dus rijden meerdere vorsten in gouden koetsen, hebben wij een Koningssloep met veel goudkleurige ornamenten en kleden de dames zich chic in goudkleurige japonnen. Stijlvol en met smaak zoals dat bij Europa past. In Europa geen gouden vliegtuigroltrap zoals die van koning Salman, of goud zoals in Brunei, zelfs verweven in het tapijt. Bij zo veel goud verbleekt een mooi gouden juweel haast. Maar als ik mag kiezen, kies ik voor het laatste. Goud met een verhaal.
Kortom, we pakken in deze Vorsten lekker feestelijk uit met Goud! Maar stijlvol en vooral met het sprookje in het achterhoofd. Want het was de kikker niet te doen om het goud, het was hem te doen om de vriendschap.
