De kersverse Belgische prinses Delphine verwacht niet dat de koninklijke familie haar bij familiediners of officiële evenementen zal uitnodigen. Dat hoeft van haar ook helemaal niet, zo zegt de kunstenares en buitenechtelijke dochter van koning Albert maandag in een interview met LeSoir, voorafgaand aan een persontmoeting later op de dag. Voor haar is de zaak afgedaan nu het Hof van Beroep haar “bestaansrecht” heeft erkend.
“Ik was altijd een beetje schandalig, de vuile was, de onruststoker. Dankzij het rechtssysteem dat mij gelijk heeft gegeven, dat heeft bevestigd dat ik juist heb gehandeld, is het alsof ik nu echt kan leven. Ik besta. En bovenal heb ik bestaansrecht”, aldus Delphine van Saksen-Coburg in een terugblik op de vele jaren van juridische strijd om erkenning van het vaderschap van de sinds 2013 gepensioneerde koning.
De nu 52-jarige Delphine leerde op haar zeventiende van haar moeder Sybille de Selys Longchamps wie haar biologische vader was. In die tijd had ze nog contact met Albert, op dat moment nog prins van Luik en geen koning. Die sloeg de deur dicht toen haar bestaan in 1999 in een bijzin in een biografie over Alberts vrouw koningin Paola aan het licht werd gebracht. De hardnekkige ontkenning van haar bestaan dreef Delphine, inmiddels zelf getrouwd en moeder van twee kinderen, tot een procedure tegen haar vader.
Rechter
“Toen ik ermee begon, was ik totaal ontredderd. Ik had nooit gedacht dat het zover moest komen. Ik dacht steeds dat Albert een gebaar zou maken, dat hij zou zeggen dat het misschien een goed idee zou zijn om contact te hebben, om te zien hoe we er samen uit konden komen”, vertelde Delphine. “Maar in ons laatste telefoongesprek zei hij dat ik niet zijn dochter was. Dat deed me besluiten om naar de rechter te stappen. Dat die zou uitmaken of ik gelijk had of niet.”
Albert bleef tot begin dit jaar ontkennen. Een door de rechter afgedwongen DNA-test gaf hem echter geen keuze meer en in januari liet hij weten inderdaad de vader van Delphine te zijn. Maar enige band was er niet, voegde hij er koeltjes aan toe. Dat leidde ertoe dat ze haar eisen opschroefde en om gelijke behandeling vroeg met haar halfbroers en halfzus, inclusief titel en predicaat ‘koninklijke hoogheid’. Al die eisen werden door het hof toegekend. “Daarmee is het klaar. Ik kan iedereen die nu nerveus is geruststellen: ik vraag niets meer.”
