Dom Duarte Pio kijkt vol bewondering terug op het staatsbezoek dat koning Willem-Alexander en koningin Máxima de afgelopen dagen hebben gebracht aan Portugal. ,,Een heel uitgekiend programma”, oordeelt de hertog van Bragança en hoofd van het Portugese koningshuis dat in 1910 werkloos werd toen een revolutie een einde maakte aan de monarchie.
Dom Duarte (72) had bij een andere loop van de geschiedenis als koning van Portugal gastheer kunnen zijn van het Nederlandse koningspaar, in plaats van president Marcelo Rebelo de Sousa. Maar die gedachten speelden niet door zijn hoofd, zegt hij. Ook het aanschuiven bij het staatsbanket dinsdagavond in het voormalig koninklijk verblijf Palácio da Ajuda gaf de hertog geen kriebels, ondanks alle verwijzingen naar het koningshuis en de enorme kronen boven de spiegels in de eetzaal.
“Nee, ik denk niet: dat had van mij kunnen zijn”, vertelt Dom Duarte. “Van de paleizen heb ik alleen bij het Palácio de Queluz bijzondere gevoelens omdat daar een paar van mij voorouders hebben gewoond.” De hertog maakt ook geen werk van herstel van de monarchie, maar draagt op zijn eigen manier met echtgenote Isabel bij aan de promotie van Portugal. Zo is hij de komende dagen in Washington op uitnodiging van de Portugees-Amerikaanse caucus in het Amerikaanse Congres.
Dom Duarte maakte tijdens het staatsbezoek driemaal zijn opwachting en had ook een kort gesprek met het koningspaar, in aanwezigheid ook van president Rebelo de Sousa die de hertog en hertogin hartelijk begroette. “Het is mooi dat de koning en koningin een tramrit hebben gemaakt en een probleemwijk hebben bezocht. Dat laat zien dat ze echt geïnteresseerd zijn en betrokken bij wat er in de samenleving gebeurt”, aldus Dom Duarte.
Hij is in koninklijke kringen een veelgevraagde gast en prins Carlos van Bourbon-Parma vroeg hem vorig jaar nog om samen met koning Willem-Alexander peetouder te zijn van zijn zoontje prins Carlos Enrique. Dom Duarte kijkt met zorg naar de ontwikkelingen in buurland Spanje. “Ze zouden van Catalonië en Spanje een Verenigd Koninkrijk moeten maken”, doet hij een suggestie voor een oplossing van het Catalaanse streven naar onafhankelijkheid. Hij geeft toe dat de republikeins gezinde Catalanen daar waarschijnlijk weinig voor zullen voelen.
