Natuurlijk had ik vanwege zijn vijftigste verjaardag een interview aangevraagd met de koning. Een afwijzing heb ik tot op heden nog niet gekregen dus wie weet wat er nog in het verschiet ligt. Dat de koning aan de vooravond van zijn vijftigste verjaardag kiest voor een openhartig gesprek dat wordt uitgezonden door zowel NOS als RTL, vind ik een slimme zet. Nu hebben miljoenen mensen hem beter leren kennen. Dit keer geen interview over zijn ambt, maar over zijn persoon. Een schets van zijn karakter, met alle facetten die zijn leven hebben getekend. Als bij het schillen van een ui kwamen we gedurende de uitzending steeds dichter bij de kern. De kern van Willem-Alexander.
Ik heb die avond de koning gezien zoals ik hem al jaren zie. Humoristisch, hartelijk en natuurlijk inmiddels ook getekend door de minder vrolijke hoofdstukken in zijn leven. Vanzelfsprekend hebben u en ik ook zo onze littekens, maar wij hoeven er niet over te spreken ten overstaan van een miljoenenpubliek. Moedig dat de koning zijn kwetsbare kant laat zien wanneer hij spreekt over de dood van zijn broer. Ik voelde met hem mee toen hij zijn emoties probeerde te beheersen. Ik was ook geraakt door zijn zelfreflectie; het verdriet van zijn moeder over het verlies van haar kind had hem doen beseffen dat hij wellicht wat roekeloos was geweest in zijn jongere jaren.
Ook in andere fases in zijn leven heeft de koning het niet altijd makkelijk gehad. Verhuizen naar Den Haag om daar gepest te worden met zijn ‘provinciaals accent’. De onmogelijkheid om echt te puberen. Zich niet kunnen afzetten tegen zijn vader omdat prins Claus ziek was, een moeder met een meer dan drukke baan. De continue verbale wedstrijd tussen de broers, wat hem naar eigen zeggen onzeker maakte om in het openbaar te spreken.
En dan neemt de jonge prins op 15-jarige leeftijd het besluit het huis uit te gaan. Hij vertrekt naar Wales om daar twee jaar lang op kostschool te gaan. Ik kijk naar mijn eigen 15-jarige puberende zoon. Hij kan zich als geen ander afzetten momenteel. En ook al vind ik dat zo nu en dan best lastig, ik ben blij dat hij die essentiële ontwikkeling kan doormaken en nog blijer dat hij nog lekker thuis woont.
Op Koningsdag had ik het voorrecht achter de koninklijke familie dezelfde route te lopen. Ik zag wat de koning zag, maakte mee wat hij meemaakte. Hij noemde de ontvangst in Tilburg meerdere malen een warm bad en dat was het zeer zeker!
Wellicht heeft het interview de temperatuur van feestvierend Nederland verhoogd. De koning is een mens van vlees en bloed en zo iemand verdient, zeker op zijn vijftigste verjaardag, een symbolische omhelzing van Nederland. Werd in andere jaren vooral geroepen om koningin Máxima, nu was de koning het stralende middelpunt. Behalve door littekens wordt een leven natuurlijk ook gekleurd door mooie herinneringen en ik weet zeker dat zijn vijftigste verjaardag, met de vele festiviteiten, daar een nieuw hoofdstuk aan toe heeft gevoegd.
