Prins Constantijn denkt dat zijn vader prins Claus trots zou zijn geweest op hoe het naar hem vernoemde Prins Claus Fonds zich in de afgelopen jaren heeft ontwikkeld. Dat vertelt de prins aan het ANP vanuit de Sri Lankaanse hoofdstad Colombo. De prins is daar aanwezig op het allereerste Prins Claus Fonds Biënnale Symposium, een nieuw tweejaarlijks evenement voor culturele kennisuitwisseling.
Als erevoorzitter van het fonds woont prins Constantijn er onder meer bijeenkomsten bij waar mensen uit de culturele sector van Zuid-Aziatische landen met elkaar discussiëren over klimaat, gelijkheid, het koloniale verleden en andere identiteitsvraagstukken. “En het gaat er een stuk opener en misschien wel minder beleefd aan toe dan in Nederland. Ik leer daar heel veel van”, vertelt hij. Het evenement zal plaatsvinden in de jaren tussen de tweejaarlijkse uitreiking van de diverse prijzen van het fonds in Amsterdam. Het symposium is dan steeds in een ander land.
Tijdens een van de bijeenkomsten in Colombo reflecteert de prins (54) op het werk van het fonds, dat in 1996 werd opgericht om kunst en cultuur te ondersteunen in landen waar culturele expressie onder druk staat. “We hopen daarmee inzicht te krijgen in wat de deelnemers goed vinden aan wat wij doen, maar ook waar ze verbeteringen of veranderingen willen zien.” Terugkijkend op het werk van het fonds prijst de prins de verbindende rol. “Dat wij mensen bij elkaar kunnen brengen die anders nooit bij elkaar zouden komen. Dat mensen die elkaar om wat voor reden dan ook niet kunnen of mogen zien, toch samenkomen en ervaringen uitwisselen en daardoor zelf weer sterker kunnen staan. Dat is wel heel bijzonder.”
Het gaat tijdens die bijeenkomsten niet vaak over de naamgever van het fonds, de in 2002 overleden prins Claus, vertelt zijn zoon. “Het gaat veel meer over actuele zaken die spelen hier in de regio. Vaak weten mensen niet eens wie ík ben. Als ze het vragen zeg ik meestal dat ik bij de organisatie hoor”, lacht de jongere broer van koning Willem-Alexander. Dat het niet vaak over zijn vader gaat, is niet erg, zegt Constantijn. “Daar ging het mijn vader ook niet om. Ik denk dat hij vooral heel trots zou zijn geweest op hoe het fonds zich heeft ontwikkeld. Dat het na ruim 25 jaar nog steeds actueel is en we een redelijk gevestigde naam zijn. Het had voor hem niet gehoeven dat hijzelf daarin dan steeds ter sprake zou komen.”
